ÖZET

AMAÇ:

Amaç: İnflamatuar Barsak Hastalıkları (İBH) sık görülen, kronik bir hastalık grubudur. Bu hastalıkların seyri süresince gelişen komplikasyonları nedeniyle acil ya da planlı cerrahi müdahaleler ve özelikle Crohn Hastalığı’nda zaman zaman hastalıklı barsak segmentinde striktüroplastiler uygulanmaktadır. Ortaya çıkabilecek komplikasyonlar, İBH zemininde yapılacak olan anastomozun güvenilirliğine etki eden faktörlerin bilinmesini önemli kılar. Bu çalışmada amacımız düşük molekül ağırlıklı heparininin hem kolit üzerine, hem de kolit zeminindeki anastomoza olan etkisini incelemektir.

YÖNTEMLER:

Yöntemler: Çalışmada 72 adet genç erişkin Sprague-Dawley cinsi sıçan kullanıldı. Sıçanlar 5 gruba ayrıldı. 2, 3, 4 ve 5. gruplar iki alt gruptan oluştu. 1.grup (n=8): kontrol; 2. grup (n=16): kolit; 3. grup (n=16): kolit+enoksaparin; 4.grup (n=16): kolit+anastomoz; 5. grup (n=16): kolit+enoksaparin+anastomoz şeklinde oluşturuldu. Denekler rektal yoldan trinitro-benzen sülfonik asid verilerek kolit oluşturuldu. Kolitin 3. günü tedavi alan gruplara 80μg/kg enoksaparin intraperitoneal olarak verilmeye başlandı. Tedavinin 2. günü cerrahi uygulanacak grupların kolitli distal kolonlarına tam kat kesi yapılarak anastomoz yapıldı. İlk alt gruplar post-op 1.gün, ikinci alt gruplar pos-op 5. gün sakrifiye edildiler. Alınan dokular makroskopik hasar skalası ve mikroskopik hasar kriterlerine göre değerlendirilirken, dokularda myeloperoksidaz aktivitesi(MPO), lipid peroksidaz(LPO), glutatyon(GSH) ve hidroksiprolin(HP) düzeyleri ölçüldü.

BULGULAR:

Bulgular: Tedavi alan, cerrahi uygulanmış ve uygulanmamış tüm gruplarda makroskopik hasarın ve MPO düzeylerinin azaldığı, GSH düzeylerinin ise arttığı saptanırken mikroskopik hasar, LPO ve HP düzeylerinde anlamlı bir fark gözlenmemiştir. Enoksaparinin anastomoz üzerine herhangi bir yan etkisi saptanmamıştır.

SONUÇ:

Sonuçlar: Düşük Molekül Ağırlıklı Heparinler, İBH zemininde yapılacak anastomozlarda iyileşme üzerine olumsuz etkileri olmadığından ve inflamasyonu azalttıklarından perioperatif dönemde kullanılabilirler, ancak bu verilerin desteklenebilmesi için daha çok kontrollü klinik ve deneysel çalışmaya ihtiyaç vardır.