ÖZET

Sonuç:

NT veya AT alan hastalar ve RT veya KT’nin tek başına veya birlikte kullanımı arasında AK gelişimi açısından fark bulunmamaktadır. Daha iyi lokal kontrol, genel sağkalım ve sfinkter fonksiyonu koruma oranları nedeniyle rektum kanseri tedavisinde bu tedavilerden vazgeçilmemelidir.

Bulgular:

Hastaların 179’u (%56,1) erkek, 140’ı (%43,9) kadın ve yaş ortalaması 58,6±13,2 yıl idi. Çalışmaya dahil edilen hastaların %48,6’sının (n=155) AT, %51,4’ünün (n=164) ise NT aldığı saptandı. Hastaların %13,1’i (n=42) sadece radyoterapi (RT) aldığı, %10,6’sının (n=34) sadece kemoterapi (KT) aldığı, %76,1’inin (n=243) ise hem RT hem de KT (KRT) aldığı görüldü. Çalışmaya katılan hastaların %23,5’inde (n=75) AK tespit edildi. AT ve NT alan hastalar arasında AK sıklığı açısından fark görülmedi (p=0,758). Ayrıca RT ve KT’ninde AK gelişimi üzerine etkisi olmadığı belirlendi (sırasıyla; p=0,827 ve p=0,1). AK olan hastalarda mortalitenin artmadığı görülmüştür.

Yöntem:

Çalışmaya, 1 Ocak 2010 ve 31 Aralık 2018 tarihleri arasında, 18 yaşından büyük, rektum kanseri tanısı alan ve cerrahi operasyon ile birlikte AT veya NT tedavisi alan 319 hasta dahil edildi. Çalışmaya katılan hastaların demografik verileri, tümör evrelemesi, metastaz durumu, organ ve lenf nodu tutulumları, cerrahi tipi, aldıkları AT ve NT, AK varlığı, mortalite durumu ve serum karsinoembriyonik antijen düzeyleri değerlendirildi.

Amaç:

Anastomoz kaçağı (AK) kolorektal cerrahi sonrası görülen önemli bir komplikasyondur. Bu çalışmada, rektum kanseri tanısıyla ameliyat edilen hastalarda, neoadjuvan (NT) ve adjuvan tedavinin (AT) AK üzerine etkilerini araştırmayı amaçladık.